/ 8 / 9 / 10 / 11 / 12 / 13 / 14 / 15 / 16 / 17 / 18 / 19 / 20 / 21 / 22 / 23 / 24 / 25 / 26 / 27 / 28 /

ul. RYMERA Józef Rymer (1882 - 1922). Urodzony w 1882 r. w bardzo skromnej rodzinie w Zabełkowie w powiecie raciborskim, syn chałupnika, przygotowywany był początkowo do zajmowania się kupiectwem. Losy jego potoczyły się jednak odmiennym torem.

Oto będąc 16-letnim chłopcem, podobnie jak wielu Ślązaków, udał się w poszukiwaniu pracy w głąb Niemiec. Dotarł do Westfalii, gdzie pracował jako górnik, lecz nie poprzestał na pracy. Chciał się rozwijać, kształcić. W tym celu podjął naukę w szkole handlowej w Essen, a także dokształcał się samodzielnie. Wówczas to zetknął się z organizacjami skupiającymi polskich robotników, m.in. Zjednoczeniem Zawodowym Polskim, w którym w krótkim czasie stał się znaną postacią. Wykazał wielkie talenty jako mówca wiecowy, publicysta, organizator. Jego siły wydawały się niespożyte. W rodzinne strony wrócił w 1913 roku będąc już prezesem ZZP, a równocześnie działaczem m.in. Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", Towarzystwa Czytelni Ludowych. Znany był także na arenie międzynarodowej, uczestnicząc jako przedstawiciel ZZP w kongresach robotniczych. Jego działalności nie przerwał nawet wybuch I wojny światowej, choć musiała ona przybrać nieco skromniejsze rozmiary. W 1918 r. związał się z Narodowym Stronnictwem Robotników, którego został wiceprezesem.

W końcowych miesiącach I wojny światowej organizował Rady Ludowe na Górnym Śląsku, pracował dla odradzającej się Polski. W 1919 r. był jednym z ekspertów do spraw górnośląskich na konferencji pokojowej w Paryżu. Zdecydowanie opowiedział się przeciwko przewidywanemu na tym terenie plebiscytowi ludności. Równocześnie jako poseł na Sejm Ustawodawczy RP pracował nad projektem przyszłej administracji ziemiami śląskimi (Statut organiczny województwa śląskiego). Od 1920 r. wszedł w skład nowo powstałej - Narodowej Partii Robotniczej (od 30 lipca 1922 r. był honorowym prezesem).

Gdy konferencja paryska zdecydowała jednak o przeprowadzeniu na Śląsku plebiscytu, Rymer wszedł w skład Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, działającego pod przewodnictwem Wojciecha Korfantego. Był we władzach III powstania śląskiego. Ukoronowaniem całej działalności na rzecz polskości Śląska okazała się jego nominacja na pierwszego wojewodę śląskiego. To właśnie on, 16 lipca 1922 r. symbolicznie przekazał ziemię śląską, dla dobra której poświęcił swoje życie, przedstawicielom II Rzeczypospolitej.

Los zdecydował jednak, że odszedł w chwili, kiedy wydawało się, iż w pełni będzie mógł się poświęcić pracy dla swej ukochanej ziemi. Zmarł 5 grudnia 1922 r. na udar mózgu.

tekst ze strony
http://www.katowice.uw.gov.pl/urzadkatowice.php?wojewodztwo/wojewoda_rymer

ul. J. Rymera, dawniej Guidostr., łączy ul. 3-go Maja z ul. Wolności. Przy ulicy jest kopalniane osiedle mieszkaniowe, a dalej kościół św. Antoniego. Za mostem, wokół ulicy, rozciągają się tereny mało zamieszkane i nieużytki poprzemysłowe. Stoją jeszcze ruiny dawnej brykietowni.

Zdjęcia - Zbyszek Natorski, informacje - Marian Jędrzejczak