Dzielnice Zabrza
Wiadomości dotyczące historii Makoszów są bardzo skąpe. Wiadomo, że istniały one już w XVI wieku, gdyż figurują w spisie dóbr ziemi bytomskiej za czasów panowania księcia Jana, ostatniego Piasta opolskiego.
W 1906 r. nastąpiło uruchomienie kopalni dysponującej dwoma szybami wydobywczymi, a następnie rozpoczęto budowę przykopalnianej koksowni. Działaniami tymi zajęła się III Inspekcja Górnicza w Bielszowicach, podlegająca Państwowej Dyrekcji Kopalń w Zabrzu. Powierzyła ona budowę koksowni spółce "Oberschlesische Kokswerke und Chemische Fabriken", będącej wówczas największym producentem koksu i węglopochodnych.
Zaliczano je wówczas do małych wiosek i taką pozostały aż do wieku XIX, kiedy powstały tu przemysł, a zwłaszcza nowo utworzona kopalnia pozwoliły Makoszowom rozwinąć się w duże osiedle przemysłowe. Gwałtowne odejście od rolnictwa oraz uprzemysłowienie w Makoszowach, rozpoczyna się wraz z budową kopalni. W 1900 roku pod Makoszowami rozpoczęto budowę dwóch szybów, zwanymi "Szybami Zero". Wydobycie węgla rozpoczęto w kwietniu 1906 roku. Zatrudnionych było ponad 4.500 górników. Makoszowy w 1904 roku otrzymały własną stację kolejową. Powstanie kopalni "Delbrück" (dzisiaj "Makoszowy") oraz stale rozwijający sie przemysł w sąsiednim Zabrzu, przyczyniły się do gwałtownych zmian w charakterze Makoszów. Ludność pracująca w przemyśle a zwłaszcza w górnictwie stopniowo zaczęła wypierać ludność rolniczą z Makoszów. Już przed pierwszą wojną światową ludność utrzymująca sią z pracy w górnictwie wynosiła we wsi Makoszowy 90 %. Wybuch kolejnych powstań śląskich nie ominął także Makoszów i okolicznych miejscowości. W wyniku przeprowadzonego plebiscytu oraz decyzją Rady Ambasadorów w trakcie podziału śląska w roku 1922, Makoszowy zostały przydzielone stronie polskiej, zaś kopalnia "Delbrück" została po stronie niemieckiej.