/ 1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6 / 7 / 8 / 9 / 10 / 11 / 12 / 13 / 14 / 15 / 16 / 17 / 18 / 19 / 20 / 21 / 22 / 23 /

ul. gen. DE GAULLE'A De Gaulle przyszedł na świat 22 listopada 1890 roku w starej szlacheckiej, zubożałej rodzinie. Jego ojcem był Henri de Gaulle, profesor. Przyszły prezydent wyrastał w atmosferze patriotyzmu i katolicyzmu.

Miał czworo rodzeństwa (trzech braci i siostrę). Od 1910 roku uczył się w szkole wojskowej w Saint-Cyr, później służył w 33. pułku piechoty w Arras. W czasie I wojny światowej kilkakrotnie ranny, w marcu 1916 roku wzięty do niewoli. Od kwietnia 1919 do stycznia 1921 roku przebywał jako instruktor w Polsce.

W 1921 roku de Gaulle poślubił córkę zamożnego fabrykanta. Z tego związku przyszło na świat troje dzieci. Od 1925 roku sekretarz marszałka Pétaina. W 1934 roku wydał pracę "Vers l'armée du métier" ("Ku armii zawodowej"), w której pokazywał potrzebę technicznego usprawnienia armii, aby była ona zdolna do prowadzenia wojny manewrowej.

We wrześniu 1937 roku został dowódcą 507. pułku czołgów w Metzu, w grudniu awansował na pułkownika. W maju 1939 roku powierzono mu dowództwo oddziałów 4. dywizji pancernej. 25 maja został podniesiony do rangi generała brygady. Po kapitulacji Francji znalazł się w Londynie, gdzie w dniu 18 czerwca 1940 roku wygłosił słynny radiowy apel do narodu francuskiego, wzywający do dalszej walki. Założył komitet "Wolna Francja". 28 czerwca Wielka Brytania uznała de Gaulle'a za przywódcę wszystkich Wolnych Francuzów.

We Francji skazano go na karę śmierci, degradację wojskową i konfiskatę dóbr za zdradę stanu. Symbolem Wolnej Francji był krzyż lotaryński . Mimo początkowego osamotnienia de Gaulle wzmacniał pozycję swoją i Wolnej Francji na arenie międzynarodowej, starając się, aby Wolni Francuzi brali udział czynny i decyzyjny we wszystkim, co tyczyło się Francji i jej terytoriów. 14 lipca 1942 roku Wolna Francja zmieniła nazwę na Francję Walczącą. 4 czerwca w Algierze, razem z generałem Henrim Giraudem, powołali Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego (CFLN), z Giraudem jako dowodzącym wojskiem i de Gaullem jako szefem rządu. CFLN został uznany przez Wielką Brytanię, ZSRR i Stany Zjednoczone 26 sierpnia.

26 listopada 1944 gen. Charles de Gaulle wkroczył do wiwatującego Paryża. W październiku Tymczasowy Rząd Republiki Francuskiej został uznany na arenie międzynarodowej. W grudniu de Gaulle odwiedził Moskwę. 7 kwietnia 1947 w Strasburgu de Gaulle ogłosił utworzenie Zgromadzenia Narodu Francuskiego - Rassemblement du Peuple Français (RPF), które szybko zdobyło duże poparcie. W 1955 roku de Gaulle ogłosił wycofanie się z życia publicznego. W związku z trudną do opanowania sytuacją w Algierii i znalezieniem się Francji na skraju wojny domowej, w maju 1958 roku prezydent René Coty zaprosił de Gaulle'a do powołania rządu ocalenia narodowego. Jako premier przygotowywał projekt nowej konstytucji.

1 października 1958 roku utworzono Unię na rzecz Nowej Republiki . 21 grudnia Charles de Gaulle został I prezydentem V Republiki. De Gaulle prowadził politykę niezależności od USA, dążył do zbudowania potęgi militarnej Francji, w tym nuklearnej. W listopadzie de Gaulle mówił o Algierii algierskiej. W styczniu 1961 roku w referendum większość Francuzów i Algierczyków poparła samookreślenie Algierii. W 1962 roku de Gaulle proponuje referendum w sprawie wprowadzenia powszechnego głosowania na prezydenta, w styczniu 1963 roku podpisanie traktatu o współpracy RFN i Francji. 31 stycznia 1964 roku de Gaulle uznał władze w Pekinie wbrew stanowisku USA. Popierał także narody Ameryki Łacińskiej w walce o niepodległość, sprzeciwiał się poczynaniom amerykańskim w Wietnamie.

Grudzień 1965 roku - de Gaulle został wybrany w wyborach powszechnych na prezydenta. W styczniu 1966 roku Francja wróciła do obrad Wspólnego Rynku. W marcu 1966 roku Francja wycofała się ze struktur wojskowych NATO. W czerwcu 1967 roku de Gaulle skrytykował Izrael za wywołanie wojny sześciodniowej z Egiptem. We wrześniu 1967 roku odbył wizytę do Polski, gdzie był entuzjastycznie witany. Był m.in. w Zabrzu. Maj 1968 - wybuch manifestacji studenckich, za nimi ogólna fala strajków. Partia de Gaulle'a zmieniła nazwę na Unia na rzecz Republiki (UDR), dostała najwięcej głosów w wyborach czerwcowych, lewica przegrała. Mimo to, po przegranym referendum w sprawie reformy Senatu, 28 kwietnia 1969 roku de Gaulle podał się do dymisji.

Umarł półtora roku później, w listopadzie 1970 roku, w swojej posiadłości .

tekst ze strony
http://pl.wikipedia.org/wiki/Charles_de_Gaulle

ul. Generała de Gaulle'a łączy ul. J. Matejki i ul. F. Roosevelta z ul. Wolności i poprzez estakadę z Al. Korfantego. Znajdują się tu osiedla mieszkaniowe, zaadaptowane budynki dla Politechniki Śląskiej, budynek Zespołu Szkół (dawne Technikum Górnicze), słynny Dom Muzyki i Tańca oraz szereg budynków mieszkalnych. Jest tu dużo terenów zielonych, szczególnie w okolicach os. Matejki i Domu Muzyki i Tańca. Przy ul. Wolności jest skwer z fontanną. Jest tu duże natężenie ruchu samochodowego.

Zdjęcia - Zbyszek Natorski i Marian Jędrzejczak, informacje - Marian Jędrzejczak