Zabrzańskie ulice
/ 1 /
2 /
3 /
4 /
5 /
6 /
7 /
8 /
9 /
10 /
11 /
12 /
13 /
14 /
15 /
16 /
17 /
18 /
19 /
20 /
21 /
22 /
23 /
|
ul. KS. DR. SZRAMKA
|
Po ukończeniu gimnazjum w Raciborzu, w 1907 roku rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Po ich ukończeniu w roku 1910 wstępuje do Seminarium Duchownego we Wrocławiu, gdzie 22 czerwca 1911 r. otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk kardynała Georga Koppa.
Pierwszą placówkę objął w Miechowicach pod Bytomiem, następnie pracował w parafii tyskiej. Będąc wikarym pogłębia swoje wiadomości. W roku 1914 otrzymuje tytuł doktorski, a w 1916 zdaje egzamin proboszczowski. W 1917 r. zostaje przeniesiony do Mikołowa, gdzie staje się współzałożycielem Towarzystwa Oświaty na Śląsku im. św. Jacka - polskiej organizacji mającej paraliżować agitację niemiecką przeciw rodzącej się niepodległości Polski. Był autorem wielu artykułów zamieszczonych w pismach "Głosy znad Odry" - którego był redaktorem i "Weisse Adler" - ukazującego się w czasie plebiscytu w Bytomiu pisma w języku niemieckim. W okresie walki z polskością w czasie powstań walczył w obronie języka polskiego.
W latach 1926 - 1940 był proboszczem w kościele Mariackim w Katowicach. Cała działalność ks. Szramka wiązała się z jego głęboką wiarą, że cały Śląsk wróci do swej ojczyzny. Patriotyczna postawa duszpasterska, naukowa i kulturalna w całym okresie pracy, również w okresie powstań i plebiscytu, sprawiła, iż znalazł się na listach Gestapo.
W dniu 8 kwietnia 1940 r. został aresztowany i wywieziony do Dachau. Później do Gusen, potem do Mauthausen i znów do Dachau, gdzie umiera 13 stycznia 1942 r.
Ulica ks. dr. Emila Szramka - boczna ul. Opolskiej (ślepa), długość 150 m, przy ulicy zlokalizowanych jest 9 budynków, z których 8 wybudowanych jest przed 1945 r., numery nieparzyste 7-15, parzyste 10-18.
Nazwy wcześniejsze - Bielitzerstraße, Annastraße.