Zabrzańskie pocztówki powojenne
/ 1 /
2 /
3 /
4 /
5 /
6 /
7 /
8 /
9 /
10 /
11 /
12 /
13 /
14 /
15 /
16 /
17 /
18 /
19 /
20 /
21 /
22 /
23 /
1 |
Stojący za pocztą budynek byłego hotelu "Metropol" prezentował się niegdyś dużo ciekawiej.
Posiadał zdobienia na fasadzie, na pierwszym piętrze rząd wiszących białych lamp i był
zabrzańskim centrum rozrywki. Na parterze i rozbudowanej niegdyś kondygnacji dachowej
liczne reklamy świetlne zapraszały do kawiarni, restauracji i piwiarni. Ale główną atrakcją
był kabaret i variete z salą na 150 osób, do których reklama umieszczona wysoko na budynku
zapraszała zdaniem "Täglich Welt-Attraktionen", codziennie światowe atrakcje. Napisy pod
dachem głosiły, że można się tu napić piwa z browarów, Dortmundu i Monachium.
|
2 |
Proszę dokładnie przyjrzeć się temu budynkowi. Znajomy? Ale tego widoku na pewno w Zabrzu nie znajdziecie. To "fikcyjne" ujęcie powstało w latach 70-tych poprzez błąd wydawnictwa Krajowej Agencji Wydawniczej "Ruch". Wskutek odwrotnego włożenia kliszy do urządzenia powielającego wydano pocztówkę z lustrzanym odbiciem widoku zabrzańskiej poczty. Jest to dokładnie "odwrotna" wersja widokówki przedstawionej powyżej. |
3 |
Pocztówka z lat 80-tych pokazuje budynek zabrzańskiej poczty po renowacji.
Placem przejeżdża tramwaj "piątka". Dzisiaj nie zobaczymy już tego tramwaju
gdyż po ostatniej wymianie nawierzchni tory tramwajowe zlikwidowano. Po odświeżeniu
fasady poczty powstał niestety rażący kontrast w stosunku do budynków stojących obok.
|
4 |
Proszę zwrócić uwagę na dom stojący tuż za budynkiem poczty. Jest to obiekt wybudowana przy ulicy Dworcowej przez aptekarza, doktora Paula Skrzipiec, który w roku 1899 przejął aptekę "Pod Orłem" od poprzedniego właściciela. Stała się ona nową siedzibą założonej tylko kilka metrów dalej w roku 1857 przez H. Schwarts Adler-Apotheke. Otwarcie pierwotnej apteki nastąpiło w dniu 17 listopada 1857r. Stary budynek apteki wyburzono w 1909r podczas budowy gmachu nowej poczty. Zachowała się również pocztówka z widokiem pierwotnej zabudowy i budynkiem apteki. Od momentu założenia, do końca wojny miała ona siedmiu właścicieli. Jeden z nich, Hoffmann, znany był jako poeta, zbieracz przedmiotów zabytkowych i przewodniczący "Górnośląskiego Związku Aptekarzy". W swej narożnej części kamienica posiadała bardzo ładne zwieńczenie w postaci strzelistej wieżyczki z kopułą. Apteka mieści się tam do dziś i znowu nosi nazwę "Pod orłem". |
5 |
W swych powojennych początkach, polska po raz pierwszy poczta w Zabrzu, nie posiadała nawet swojego stempla. Używano stempla niemieckiej poczty, z którego usunięto napisy pozostawiając tylko datownik. W kółko tego stempla przybijano dodatkowo ręcznie wykonany stempelek z napisem Zabrze 1. Nawet ta nazwa urzędu byłe nielegalna, bowiem radziecka komendantura miasta stosowała jeszcze przedwojenną nazwę miasta; Hindenburg. Oficjalne otwarcie urzędu pocztowego Zabrze 1 na podstawie zarządzenia dyrektora okręgowej poczty w Katowicach nastąpiło dopiero w dniu 1 lipca 1945r. i urząd wyposażono wreszcie w odpowiedni datownik. |
6 |
Do końca roku 1945 w Zabrzu działało już piąć urzędów pocztowych. Poczta główna i placówka przy ulicy 3-go maja 60 (w tym miejscu działa ona już od 1 listopada 1902r. wcześniej jako poczta "Dorotheendorf" przy Dorotheenstrasse). Oraz placówki w Mikulczycach, Zaborzu i Maciejowie. W maju 1946r. otworzono pocztę w Biskupicach. W końcu roku 1948 rozpoczęto przebudowę poczty głównej w Zabrzu tak, że w 1950r. w holu głównym było już 14 okienek. W 1951r. przyłączono do Zabrza kolejne dzielnice: Mikulczyce (pocztowo już wcześniej do Zabrza), Rokitnica, Kończyce, Makoszowy i Pawłów. W 1954r oś Helenka. Powstały tam następne placówki pocztowe podległe Zabrzu. |
7 |
Jednym z najczęściej wydawanych na pocztówkach w latach powojennych motywów, było skrzyżowynie ulic Wolności i Karola Miarki. Tu na czarno-białej pocztówce wydawnictwa "Czytelnik" z roku 1950. W luce między ciągami budynków widoczne sa wyraźnie kominy nieistniejącej już Huty Zabrze. |
8 |
Ta pocztówka z wydawnictwa "Ruch" pochodzi również z lat 50-tych. Najważniejszy środek lokomocji tych lat zaparkował z prawej strony ulicy Wolności. To rozwidlenie jest fragmentem jednej z najstarszych dróg pierwotnego Zabrza. Prowadziła ona od wsi, do nie istniejącego już dominium zabrzańskiego, folwarku i zamku znajdujących się niegdyś na terenie rozebranej już huty. Droga ta przebiegała od pierwszego, drewnianego kościoła św. Andrzeja stojącego obok cmentarza na ulicy Staromiejskiej, niegdyś Wiejskiej, również Henryka, tą ulicą, aż do obecnej Wolności i skręcała na północ w obecną ulicę Karola Miarki. |