Romańskie i średniowieczne katedry porównano kiedyś do współczesnych rakiet kosmicznych, nie tylko z powodu strzelistych wież, ale również zastosowania do ich budowy najnowszych zdobyczy techniki ich czasów. Strona techniczna tego stwierdzenia nie była już aktualna w czasie budowy kościoła św. Anny, ale porównanie z rakietą kosmiczną, patrząc na to zdjęcie, nie straciło nic z aktualności.

Wydawca: Rheinische Kunstverlagsanstalt Hch. Lenz Wiesbaden.

Architektura tego neostylowego kościoła kryje w sobie pewną zagadkę. Budowla ukazuje zarówno romańskie jak i gotyckie cechy architektury. Sama fasada natomiast skomponowana została w taki sposób, że sugeruje przebudowę romańskiego kościoła dwuwieżowego w jedno wieżową świątynie z charakterystyczną gotycką iglicą. Na obrazku przestemplowana nazwa Zabrze na Hindenburg.

Wydawca:
Georg Scholz Buchhandlung Zabrze O,-Schl. Dorotheenstr. 14

Ta pocztówka, mimo iż w obiegu pocztą polową znalazła się w roku 1914, jest o wiele starsza. Wykorzystuje technikę litografii i posiada jeszcze stary podział na tekst z przodu, a adres z tyłu na całej powierzchni kartki. Oprócz koścoła św. Anny zamieszczono na niej jeszcze dwa symbole Zabrza tamtych czasów. Z lewej strony zarys matki zabrzańskich parafii z kościołem św. Andrzeja. Z prawej strony kościoła kominy huty Donnersmarck.

Wydawca: Verlag von Max Czech Zabrze

Wyjątkowe jest w tym kościele zachowane w nienaruszonym stanie wyposażenie wnętrza z przełomu dwóch poprzednich stuleci. W większości kościołów neostylowach z tego okresu wnętrza zmieniono nie do rozpoznania w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku, uważając, że nie prezentują one wartości historycznej. Wielka w tym zasługa długoletniego proboszcza tej parafii księdza Antoniego Pieruszki.

To ujęcie z powietrza z kościołem św. Anny w centrum kadru. Ta ulica biegnąca w środku od dołu to ul. Szramka, która przed kościołem krzyżuje się z ulicą św. Urbana. Poniżej ul. św. Urbana przebiega obecnie aleja Bohaterów Monte Cassino.

Wydawca: Kunstverlag Carl Brinkmann, Breslau I. Nr. 2 "Bohm Luftbllid"

Wiek XIX w. zbliżał się już do końca, a Zabrze nie posiadało szkoły średniej. Po podjęciu odpowiednich decyzji szkoła początkowo jako progimnazjum została otwarta 1 kwietnia 1900r., a jej dyrektorem został profesor Heidemann. Zajęcia lekcyjne odbywały się w pomieszczeniach szkoły kształcenia zawodowego Huty Donnersmarck'a. Ze względu na nieodpowiednie warunki zdecydowano o budowie nowego budynku.

Wydawca: Schles.Lichtdruck- u. graph. Kunstanstalt Fabian & Co., Breslau 2

Budowę nowego budynku zlokalizowanego przy Gimnasialstraße (ul. Sienkiewicza) róg Albrechtsraße (ul. Mochnackiego) zakończono w 1902r. 3 kwietnia 1902r. nowy budynek progimnazjum został poświęcony. W 1903r. w szkole uczyło się ponad 300 uczniów. Ilość sal lekcyjnych była niewystarczająca. Zdecydowano o dobudowie skrzydeł, którą wykonano w 1904r.

Pocztówka datowana na 1922r.
Wydawca: "Kosmos", Halberstadt.

W 1903r. do gimnazjum uczęszczało ponad 300 uczniów. Pierwszym dyrektorem został mianowany dr. Paul Drechsler, który z wykształcenia był językoznawcą. Posiadał również uprawnienia do nauki języka niemieckiego i francuskiego, łaciny i greki. Interesował się folklorem śląskim, był działaczem Śląskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Opublikował dwa tomy "Zbioru obyczajów i wierzeń ludowych na Śląsku", przewodniczył Górnośląskiemu Towarzystwu Muzealnemu. Kierował szkołą do 5 kwietnia 1919r. W szkole nauczało 11 nauczycieli i 3 stażystów.

Wydawca : N. St.

Na pocztówce wysłanej w 1909r. z Zabrza do Bytomia znajduje się obdarzona wieloma tradycjami i najstarsza szkoła typu gimnazjalnego w Zabrzu. Założona dnia 1 kwietnia 1900r, po pierwszych dwóch latach działalności w prowizorycznych pomieszczeniach huty "Donnersmarck" przenosi się dnia 3 kwietnia 1902r. do wspaniałego budynku z czerwonej cegły wybudowanego w Zaborzu przy ulicy Gymnasialstrasse, obecnie ul. Sienkiewicza.
Pierwszym dyrektorem był aż do swej śmierci 5 kwietnia 1919r. Dr. Paul Drechsler. W roku 1906 gimnazjum odwiedzało 308 uczni, z tego 221 wyznania katolickiego, 50 ewangelickiego i 37 mojżeszowego. Nauczało wraz z dyrektorem 14 pedagogów. W tymże roku szkołę opuścili pierwsi maturzyści. W 1914r. liczyła ona 476 uczni i 28 nauczycieli. Od 1912r. szkoła nosiła imię Królowej Luizy. W 1933r. władze hitlerowskie zdegradowały to gimnazjum do rangi szkoła realnej twierdząc, że w tak uprzemysłowionym mieście jak Zabrze nauczanie z akcentem na przedmioty humanistyczne i języki klasyczne nie jest potrzebne. Po wojnie wznowiono działalność tej polskiej już szkoły dnia 14 kwietnia 1945 i dziś jest to 3 liceum ogólnokształcące.