To znany zabrzanom park przy ulicy 3 Maja, w kierunku Kończyc, którego wejścia bronią dwa lwy. Nosił on imię Waltera Steinhoff (1872-1923), dyrektora kopalni Królowa Luiza (Zabrze) i parku jego założyciela. Ten obelisk na którym znajduje kamienny medalion z reliefem jego głowy odsłonięto 24 czerwca 1924 roku. Po wojnie park nazwano imieniem gen. Świerczewskiego - Waltera, polskiego komunisty, uczestnika walk w Hiszpanii i generała Ludowego Wojska Polskiego. Stanął tam również jego pomnik. Poprzedni pomnik oczywiście zniszczono.

Wydawca A. Kempski`s Nachfolger, E. Soika Zaborze I O. S.

Ten śmieszny człowieczek na cokole nazywał się "Harmonikaspieler", co znaczy "grający na harmonii". Stał sobie w "Stadtwald" ("Lesie miejskim") w mieście Hindenburg, czyli Zabrzu. Las miejski w przedwojennym Zabrzu był znany pod nazwą Guidowald. W latach 1933-35 zagospodarowano ten areał, wytyczono ścieżki, oczko wodne oraz ustawiono ten pomnik.
W środku lasu, tam gdzie i po wojnie odbywały się imprezy, można było napić się i zjeść.

Czy ktoś wie, gdzie dokładnie stał ten pomnik?

Kartkę wydano po wojnie na podstawie zdjęcia autorstwa prawdopodobnie pana Theodora Juroka, pioniera organizacji wysiedlonych z miasta w 1945 roku i rozsianych po całym świecie zabrzan.

Wydawca: "Quellenverlag", V. Diwisch, Steinheim/Main

Twórcą zabrzańskiego ogrodu botanicznego jest radny miejski Zabrza, pochodzący z Halle inspektor budowy ogrodów Fritz Berckling. Plan zabudowy ogrodu powstał pod koniec 1936 roku i już w dwa lata później przyjął on pierwszych zwiedzających. Od początku służył on przede wszystkim celom edukacyjnym, gdyż powstał jako ogród szkolny. W pierwszych latach po 1945 roku hodowano w nim warzywa, lecz już wkrótce powrócił on do swej funkcji ogrodu botanicznego. Przez wiele lat była to tylko nazwa, gdyż oficjalnie status placówki naukowo - badawczej, a więc ogrodu botanicznego otrzymał on dopiero w roku 2006, w 68 lat od otwarcia swych podwoi.

W parku leśnym znajdującym się w zachodniej części miasta przy Sosnitzaerstraße (ul. Roosevelta) August Gawlytta rozpoczął budowę kompleksu wypoczynkowego dla mieszkańców miasta. Pierwszy etap został zakończony w 1902 roku oddaniem do użytku Domu Strzeleckiego oraz strzelnicy. Na strzelnicy odbywały się zawody strzeleckie Bractwa Kurkowego. W następnym etapie został wybudowany staw na którym można było latem pływać łódkami, a zimą jeździć na łyżwach.

Stempel pocztowy z 1913 roku.
Verlag Papierhandlung des Wanderers Zabrze

Na miejsce można było dojechać uruchomioną przez właściciela własną linią omnibusową. W roku 1929 wybudowany został nowy budynek Domu Strzeleckiego z dużą salą do tańca oraz z salą kawiarnianą. Na zewnątrz budynku przygotowany został plac zabaw dla najmłodszych, taras kawiarniany, wydzielono część dla tańców na wolnym powietrzu oraz ogrodowy pawilon koncertowy.

Stempel pocztowy z 1939 roku.
Verlag Wilh. Berger, Photgr., Hindenburg - Süd

W roku 1930 najgłębszy poziom wydobywczy w kopalni "Królowa Luiza Zachód" znajdował się na głębokości 560 m. Węgiel kruszony używając materiałów wybuchowych. W pracach posługiwano się wiertarkami, wrębiarkami i młotami mechanicznymi. Do odstawiania urobku z przodka stosowane były rynny wstrząsane, przenośniki gumowe i stalowe. Transport podziemny odbywał się za pomocą lokomotyw elektrycznych. W transporcie szybowym posługiwano się klatkami wyciągowymi i skipami.

Wydawca: Bruno Scholz, Breslau II

Około roku 1790 na Górnym Śląsku ówczesne władze górnicze rozpoczęły poszukiwania pokładów węgla kamiennego. W wyniku tych poszukiwań prowadzonych przez Salomoma Izaaka w rejonie Pawłowa w Zabrzańskim Lesie odkryte zostały bogate pokłady węgla kamiennego. W tym miejscu została w roku 1791 założona państwowa kopalnia, która w roku 1811 otrzymała nazwę Königin Luise (Królowa Luiza). Na pocztówce przedstawiona jest panorama zachodniego pola kopalni.

wydawca: Verlag C. W. Mierzwa, Hindenburg, Oberschl.