Huta posiadała wiele różnych wydziałów. Wymiary hali budowy kotłów wynosiły 70 x 38 m. Na hali znajdowały się wymagane urządzenia do cięcia, wiercenia, tłoczenia, prasy do cięcia blach różnej grubości, hydrauliczne i pneumatyczne nitownice. Na hali znajdował się również piec do obrabiania wyrobów na gorąco. Tory kolejowe były zabudowane w hali i wychodziły na zewnątrz przez ścianę szczytową. Załadunek wagonów kolejowych mógł być przeprowadzony na zewnątrz aby nie przeszkadzać w pracy i komunikacji w hali warsztatowej.

Stempel pocztowy z 1917r.

Częściowa panorama huty z okresu do I wojny światowej. Z widocznych tu zabudowań do naszych czasów zachowała się przede wszystkim stojąca z prawej strony zdjęcia wieża wodna. Dziś, pod koniec 2008 roku, jej przyszłe losy są bardzo niepewne.

Papierhandlung des Wanderers, Zabrze

Bardzo ciekawa panorama huty z przelatującym nad nią sterowcem "Graf Zeppelin". U dołu widoczne są bardzo ładne budynki osiedla patronackiego huty "Donnersmarck". Ta jasna wieża z lewej strony to siedziba straży pożarnej. Wybudowana również przez hutę, była niegdyś siedzibą strażaków zakładowych huty.

Pocztówka w obiegu w 1940 roku z ciekawą pieczątką poczty kolejowej i numerem pociągu.

Wydawca: C. W. Mierzwa Bahnhofsbuchhandlung, Hindenburg, O /S.

To chyba najważniejsza część każdej "prawdziwej" huty. Oddział wielkich pieców. Tu na pocztówce z około 1900 roku. Wytapiana w nich ruda żelaza pochodziła z początku przede wszystkim z Tarnowskich Gór. Jednak zwiększenie się produkcji surówki przyczyniły się do szybkiego ich wyczerpania.

Stempel pocztowy z 1902r.
Wydawca: Verlag Max Czech. Zabrze.

Wielkie piece z okresu po roku 1915. Wobec wyczerpania się miejscowych zasobów, rudę żelaza zaczęto sprowadzać z Rosji, Szwecji, Hiszpanii i Brazylii. Próbowano wykorzystywać także złoża rudy wydobywanej w Miasteczku Śląskim, lecz ze względu na ciągłe zalewanie wodą wyrobisk eksploatacja tych złóż nie była dłużej możliwa.

Zabrze, park hutniczy. Tak zatytułowano pocztówkę która w obiegu była w roku 1909. Podkreślano tu dbałość o tereny zielone wokół hut i innych zakładów rujnujących już wtedy klimat i powietrze. Zabrze miało jednak szczęście być jednym z najbardziej zielonych miast górniczego Górnego Śląska.

Wydawca: Reinicke und Rubin, Magdeburg

Tu panorama huty z jej osiedlem i budynkiem straży pożarnej jako sfotografowany obraz. Jego czerwony, dramatyczny ton sygnalizował też zapewne okres walk polsko - niemieckich o Górny Śląsk. Pocztówka pochodzi z okresu plebiscytu na Śląsku. Świadczy o tym tytuł pocztówki z dopiskiem: Huta Donnersmarck na Górnym Śląsku - Teren plebiscytu (Abstimmungsgebiet).

Wydawca: Heimatverlag Oberschlesien G. m. b. H. Gleiwitz.

Ta pocztówka przedstawiająca panoramę huty Donnersmarsk pochodzi z lat przed I wojną światową. Jej cechą specjalną jest to, że wydano ją na charakterystycznym niebieskim kartoniku. Jest ona jednym z najwyraźniejszych zdjęć huty, która stała jeszcze do niedawna w sercu naszego miasta.

Dla utrzymania w sprawności wszystkich urządzeń należących do oddziału transportu kolejowego utworzone były dwa warsztaty naprawcze, parowozownia oraz zakład toru wąskiego. Połączenie kopalni w Mikulczycach do zdawczego dworca w Mikulczycach odbywało się za pośrednictwem elektrycznej lub parowej lokomotywy. Na terenie kopalni transport wewnętrzny był obsługiwany przez lokomotywy spalinowe.

W roku 1897 spółka wydobyła 15.474.000 cetnarów węgla, wyprodukowała 2.415.120 cetnarów koksu i 1.347.000 cetnarów surówki. W roku 1922 kopalnie spółki wydobywały 1800-2000 ton węgla dziennie. Licząca 3000 pracowników załoga pracowała na dwie zmiany po 7godzin 30 minut.