Pióropusz zielony przysługuje osobom z przyznanym stopniem Generalnego Dyrektora.
Pióropusz biały nosi dozór górniczy: dyrektorowie, inżynierowie i technicy (sztygarzy).
Pióropusz czarny przyznano górnikom.
Pióropusz czerwony, specjalny, noszą członkowie górniczej orkietry.

Pióropusz taki nawiązuje do używanej dawniej w celu oczyszczenia otworów strzałowach miotełki z piór, którą niegdyś zatykano za opasającą czako taśmę. Z przodu czaka widnieje górnicze godło; pyrlik i żelozko.

Zapinana wysoko pod szyję na 9 guzików kurtka posiada na górze krótką pelerynkę symbolizującą dawną pelerynę z kapucą chroniącą przed lejącą się ze stropu wodą, tzw: kapę. Aksamitne, obszyte pięcioma guzikami paski na piersiach, oraz zaopatrzone w dystynkcje górnicze patki na rękawach służyły niegdyś do zatykania za nie niezbędnych przy pracach strzałowych lontów i krzesiwa, które musiały być zawsze pod ręką i suche.

Kurtka uroczystego munduru górniczego

Górnicy, jak to wśród umundurowanych społeczności zawodowych, podzieleni są na stopnie w zależności od wykształcenia, funkcji i zasług.

1. Osobom posiadającym podstawowe kwalifikacje górnicze nadaje się stopień:
Górnik III, II i I stopnia.

2. Osobom posiadającym średnie wykształcenie nadaje się stopień:
Technik górniczy III, II i I stopnia.

3. Osobom posiadającym wyższe wykształcenie nadaje się stopień:
Inżynier górniczy III, II i I stopnia. Dyrektor górniczy III, II i I stopnia. Generalny dyrektor górniczy III, II i I stopnia.

4. Osobom szczególnie zasłużonym dla górnictwa nadaje się stopien:
Generalny honorowy dyrektor górniczy.

5. Osobom odpowiedzialnym za górnictwo na stopie ministerstwa i urzedów państwowych nadaje się stopien:
Generalny dyrektor górnictwa.

Przyznanie prawa do noszenia mundurów górniczych wiąże się z wręczeniem dyplomu nadania stopnia górniczego.

Przykład dyplomu nadania stopnia górniczego na mocy ustawy z 1949r.