Nazwę "Zabrze" noszą nie tylko kluby sportowe i zakłady pracy. Nosiły je również dwa statki pełnomorskie: m/s ZABRZE i s/s KOPALNIA ZABRZE.

W czasach Polski Ludowej przemysł okrętowy w kraju przeżywał okres prosperity. Polska flota handlowa była jedną ze znaczących na świecie. Wiele statków pod polską banderą nosiło śląskie nazwy. Nazwy miast i 30-stu kopalń, również z Dolnego Śląska i Zagłębia. Statkom handlowym nadawano także imiona przodowników pracy, również Wincentego Pstrowskiego. Do portów całego świata zawijały: Górnik, Górny Śląsk, Powstaniec Śląski.

Statek m/s Zabrze

M/s Zabrze był drobnicowcem zbudowanym w roku 1969 w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie. Miał nośność 5543 TDW, jego długość całkowita 135,2 m, szerokość 17,8 m, zanurzenie 6,8 m. Wyposażony był w silnik spalinowy o mocy 5299 kW i rozwijał prędkość 17,4 węzła. M/s Zabrze obsługiwał linię północnoamerykańską, armatorem jednostki były Polskie Linie Oceaniczne. Jego matką chrzestną była Elżbieta Siemaszkiewicz, dyrektorka Liceum Ogólnokształcącego nr II w Zabrzu. Podniesienie bandery odbyło się 12sierpnia 1969 roku. W wyposażeniu wnętrz statku pomagało Towarzystwa Miłośników Zabrza.

M/s Zabrze zapisał swą chlubną kartę w historii polskiego polarnictwa. W dniu 29 grudnia 1976 roku wypłynął z Gdyni w kierunku Wyspy Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów południowych na Antarktydzie statek rybacki m/t Dalmor, wioząc drobny sprzęt i większość załogi polarników. Wkrótce wyprzedził go znacznie szybszy m/s Zabrze, który wiózł ciężkie wyposażenie niezbędne do budowy pierwszej Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego. Było tego około 3 tys. ton. Jego wyjście z Gdyni przypadło w Sylwestra. Rozładunek sprzętu u celu podróży rozpoczął się 28 stycznia o godz. 10:00. Pierwszego dnia po przybyciu na Wyspie Króla Jerzego umieszczono miedzianą tablicę z orłem i napisem: "Dla upamiętnienia lądowania wyprawy arktycznej 1976/77 na statkach Zabrze i Dalmor".

Koperta poczty z pieczęciami Wyprawy Antarktycznej m/s Zabrze

Na statku m/s Zabrze płynął również doc. dr. Stanisław Rakusa - Suszczewski, kierownik wyprawy. Wyładunek z m/s Zabrze i budowa stacji odbyły się w rekordowym tempie i uroczyste jej otwarcie nastąpiło już 26 lutego 1977 roku. Jednostka pozostawała na służbie Pierwszej Polskiej Stacji Antarktycznej im. H. Arctowskiego dokładnie 85 dni, z tego 67 na morzu i 35 na stacji. Dokładnie o godz. 7 minut 30 w dniu 2 marca statek opuścił stację i udał się w dalszy rejs eksploatacyjny.
M/s Zabrze w dniu 7 kwietnia 1977 roku, po wykonaniu udanej misji, powrócił do portu w Szczecinie.

Pieczęć Stacji Antarktycznej PAN im. H. Arctowskiego

Ze względu na bardzo trudne sztormowe warunki w okresie wyładunku i budowy stacji, kiedy załoga statku narażała swoje życie, kierownictwo wyprawy złożyło na jej ręce szczególne podziękowania i zobowiązało się do upamiętnienia wysiłków wszystkich załóg i budowniczych specjalną tablicą pamiątkową. Kapitanem statku był w trakcie tej wyprawy Marian Lis. Z rejestru statków Polskich Linii Oceanicznych m/s Zabrze skreślony został w roku 1994. kże do korali w tyle i z przodu.

M/s Zabrze w angielskim porcie Newhaven w dniu 8 maja 1972

Był to statek konstrukcji amerykańskiej typu "Liberty". Te transportowce budowano masowo w stoczniach Kanady i USA w czasie II wojny światowej aby uzupełnić straty wojenne w żegludze alianckiej. Charakteryzowały się one uproszczoną konstrukcją, niską ceną budowy i możliwością budowy seryjnej. Do zbudowania jednego egzemplarza "Liberty" potrzeba było ok. 40 dni. Interesujący nas egzemplarz zbudowano w 1944 roku w stoczni J.A. Jones Conctruction Co. Inc. w miejscowości Panama City w USA. Położenie stępki nastąpiło 27 lipca 1944 roku, wodowanie 31 sierpnia, oddanie statku 18 września 1944. Nosił nazwę "Raymond V. Ingersoll". Po wojnie w roku 1947 statek sprzedano do Norwegii gdzie pływał pod nazwą "Sneland I". W lipcu 1959 roku w ramach akcji anty-czarterowej zakupiła go Polska Żegluga Morska w Szczecinie i otrzymał on nazwę "KOPALNIA ZABRZE".

Polską banderę podniesiono na nim 14 sierpnia. Używano go trampingu oceanicznym, a więc w żegludze nieregularnej, bez ustalonego rozkładu rejsów. W roku 1974 Szczecińska Stocznia Remontowa "Gryfia" przeprowadziła remont jednostki. Był on wówczas ostatnim już egzemplarzem typu "Liberty" w polskiej flocie. W 1975 roku "Kopalnię Zabrze" wycofano z eksploatacji, a 17 września 1976 przekazano Zarządowi Portu Gdynia na magazyn pływający. W 1982 roku wysłużony statek "Kopalnia Zabrze" złomowano w Gdyni. W polskim żargonie marynarskim statki typu "Liberty" nazywano Liberciakami.

Dane techniczne jednostek typu "Liberty".
Długość:134,57 m.
Szerokość: 17,34 m.
Zanurzenie: 7,70 m.
Wysokość: 11,38 m.
Nośność: 10,5 t.
Zasięg: 17 tys. Mil morskich
Napęd: Maszyna parowa o mocy 2500 KM.
Prędkość: 11 węzłów.