Już od czasów średniowiecza zawód górnika nobilitował i wyróżniał. Dawni górnicy, jako nieliczna i wyjątkowa grupa społeczna, zwolnieni byli od pańszczyzny i obowiązku służby wojskowej. Jeżeli walka zbrojna okazywała się konieczna, to łączyli się oni we własne oddziały pod dowództwem własnych zwierzchników. Górnik posiadał prawo noszenia miecza, co stawiało go ponad stanem mieszczańskim i było jednocześnie prawie koniecznością, gdyż kopalnie leżały często w odległych, górzystych i gęsto zalesionych terenach. Dojście i sama praca wiązały się więc z licznymi niebezpieczeństwami.

Już od czasów średniowiecza zawód górnika nobilitował i wyróżniał. Dawni górnicy, jako nieliczna i wyjątkowa grupa społeczna, zwolnieni byli od pańszczyzny i obowiązku służby wojskowej. Jeżeli walka zbrojna okazywała się konieczna, to łączyli się oni we własne oddziały pod dowództwem własnych zwierzchników. Górnik posiadał prawo noszenia miecza, co stawiało go ponad stanem mieszczańskim i było jednocześnie prawie koniecznością, gdyż kopalnie leżały często w odległych, górzystych i gęsto zalesionych terenach. Dojście i sama praca wiązały się więc z licznymi niebezpieczeństwami.