Po wyjściu z parku na Alsenstraße (ul.Dubiela) otwierał się widok na Plac Kamiliański. Projekty parku, placu oraz innych terenów zielonych w Zabrzu opracował zespół w skład którego wchodzili między innymi projektant Gustav Allinger oraz miejski radca budowlany Wolf.

Wydawca: Mm2

Zakon św. Kamila de Lellis rozpoczął swoją działalność w Zabrzu w roku 1925. Na terenie położonym na rzeką Bytomką przy Alsenstraße (ul. Dubiela) wybudowano kościół, dom starców i szpital. Początkowo przyjęto projekt architekta Henryka Gerlacha, jednak do jego realizacji zaangażowano profesora Dominikusa Böhma. W 1927 wmurowano kamień węgielny pod budowę kościoła, rok później biskup wrocławski Adolf Bertram dokonał poświęcenia. W 1929 roku oddano do użytku dom starców, a w roku 1933 szpital.

Wydawca: Verlag C. W. Mierzwa, Hindenburg, Oberschl.

Od 1882r. do 1929r. na terenie położonym pomiędzy Alsenstraße (ul. Dubiela) i Wasserstraße (ul. Widery) organizowany był w każdy poniedziałek targ. W związku z tym teren został nazwany Placem Targów Poniedziałkowych (Montagmarktplatz). Po wybudowaniu kościoła św. Kamila, plac otrzymał nazwę Placu Kamiliańskiego (Kamillianerplatz). W czasie II wojny światowej nazwę zmieniono na Plac S.A. (Platz der S.A.).

Stempel pocztowy z 1941r

Plac Kamiliański (obecnie Traugutta). W północno-wschodniej części placu miał powstać kościół pw. św Kamila, jednak budowa została zaniechana z powodu problemów finansowych klasztoru.
Pocztówka przedstawia budynek Zespołu Szkół Ekonomiczno-Usługowych oraz fragment szpitala.

Stempel pocztowy 27.01.1938r.

Ta kartka w obiegu tuż przed wojną nosi ręczną zmianę nazwy z placu Kamila na plac SA. Tak nazwały go nowe władze faszystowskich Niemiec. Sturmabteilung, w skrócie SA, była paramilitarną organizacją, która w dużym stopniu przyczyniła się do objęcia władzy przez Adolfa Hitlera i do sterroryzowania inaczej myślącej części niemieckiego społeczeństwa.

Ten długi budynek mieszkalny z prawej strony pocztówki zamyka plac Traugutta od południa. Zbudowany na stalowym szkielecie, wykończony ciemnowiśniową cegłą klinkierową, jest dopełnieniem koncepcji placu autorstwa Dominikusa Böhma. Jego lekko zakrzywiona linia fasady i rytmiczność umieszczenia kwadratów okien względem klatek schodowych sprawiają, że patrzy się na niego z przyjemnością i zainteresowaniem. Kartkę wydano po wojnie z zachowanego negatywu.

Wydawca: Quellenverlag V. Diwisch, Steinheim/Main

W pierwszych latach istnienia (od 1923r.) Miejska Szkoła Nadrealna dla Chłopców funkcjonowała w budynku Szkoły Ludowej (Lazarettschule), przy Dorotheenstraße (ul. 3 Maja). Nowy budynek szkoły wybudowany został w latach 1926-29 pod nadzorem magistrackiego radcy budowlanego Restl'a, jako "Städtische Oberschule für Jungen", Oberrealschule. Jako miejsce dla nowego budynku obrano ówczesny Plac Targów Poniedzialkowych, (Plac Kamiliański, podczas dyktatury hitlerowskiej Plac SA). Szkoła charakteryzowała się od początku dużym udziałem dzieci z niższych warstw społecznych. Według statystyk tylko 6% uczniów pochodziło z rodzin o wyższym wykształceniu. W obliczu szybkiego rozwoju przemysłu, nadano jej profil nauk przyrodniczych, z naciskiem również na język Niemiecki i języki obce-współczesne. Szkoła ta stanowiła dla miasta jakby uzupełnienie do powstałego w 1910r. tradycyjnego gimnazjum na Zaborzu (Die Königin-Luise-Schule). Pierwsze matury rozdano w roku 1931. Po roku 1933 szkoła otrzymała nazwę "Schlagater-Schule".

Przed wejściem do szkoły realnej widoczne są rzeźby autorstwa Roberta Bednorza wykonane w 1927 roku i stojące dziś przy I Liceum przy ulicy Wolności. Przed liceum stanęły dopiero w roku 1939, wcześniej na skutek braku zgody radnych na ustawienie ich tam spoczywały w piwnicy szkoły przy placu Traugutta, a po wyciągnięciu ich na światło dzienne, krótko zdobiły portal tej szkoły.

Wydawca: C. W. Mierzwa Hindenburg, Oberschl.

Szkoła przy placu Traugutta otrzymuje po objęciu władzy przez rząd Adolfa Hitlera imię Schlagetr-Schule. Albert Leo Schlagetr (1894-1923) walczył w powstałych w Niemczech po klęsce pierwszej wojny światowej tzw: Korpusach Ochotniczych, które zajmowały się przede wszystkim zwalczaniem powstań i ruchów lewicowych oraz niepodległościowych na terenie byłego cesarstwa niemieckiego. Brał między innymi udział w drugim ataku na Górę Świętej Anny w okresie III Powstania Śląskiego w korpusie "Freikorps Hauenstein". Wielu z walczących w tych korpusach stanowiło następnie zalążek kadry takich formacji jak SA czy SS.

Wydawca: Foto u. Kunstverlag Bruno Scholz, Breslau I