Moje Zabrze

Zabrzański przemysł - Kopalnia Zabrze

/ 1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6 / 7 /

Ruch strajkowy 1980 roku nie ominął kopalni "Zabrze-Bielszowice". Protest rozpoczął się 1 września na ruchu "Bielszowice" i w godzinach popołudniowych ogarnął całą kopalnię. Domagano się przede wszystkim wprowadzenia w życie postulatów z Gdańska i Jastrzębia, wolnych sobót i niedziel, zaniechania systemu czterobrygadowego, ustawienia ołtarzy św. Barbary oraz ponownego rozdzielenia obu kopalń. Strajk zakończył się wraz z podpisaniem porozumienia z Jastrzębia w dniu 4 września.

W czasie wolnym górnicy wystawili w obu cechowniach ołtarze swej patronki, zorganizowano kopalniane oddziały NSSZ "Solidarność".
Do rozdziału kopalń nie doszło z powodu wprowadzenia w dniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego. Internowano przywódców "Solidarności", z których po uwolnieniu żaden nie mógł powrócić na kopalnię. Siedem lat później, w lipcu, w kilkudniowym strajku domagano się przywrócenia działalności związku, co nastąpiło wiosną 1989 r. Do "Solidarności" wstąpiło ponownie ok. 30% załogi.

W roku 1990 kopalnia wydobyła ok. 4 mln ton węgla, zatrudniając ok. 10 tys. pracowników, z których ok. połowa to Ślązacy z najbliższych okolic, ok. 30% to zadomowieni na Śląsku przybysze, a pozostała cześć dojeżdżała z daleka lub mieszkała w hotelach robotniczych.
Lata 90. to początek naturalnego zamierania kopalni na skutek wyczerpywania się złóż na terenie ruchu "Poremba" w Zaborzu. Na byłym ruchu "Zachód" w 1990 r. zasypano ostatni działający tam szyb "Zabrze II". (Autor tych słów miał zaszczyt jako metaniarz, wyjechać nim w ostatnim dniu jego działalności). Dyrekcję kopalni przeniesiono do Bielszowic, a w dniu 1 marca 1996 r., zarządzająca kopalnią Rudzka Spółka Węglowa zadecydowała o postawieniu ruchu "Poremba" w stan likwidacji. W styczniu 1997 r. wcielono resztki kopalni "Zabrze", ruch "Poremba", całkowicie do kopalni "Bielszowice", a z nazwy "Zabrze-Bielszowice", usunięto słowo Zabrze.

Ostatni węgiel wyciągnięto szybami "Poremba" byłej kopalni "Zabrze" dnia 31 marca 1998 roku. Unieruchamianie kopalni i zasypywanie szybów zakończono dokładnie dwa lata później. Wiele miesięcy budynki i urządzenia nawierzchni stały jeszcze niszczejąc, rozszabrowywane z części metalowych.
Dziś jest to już tylko niezagospodarowane rumowisko.
Kopalnia węgla kamiennego "Królowa Luiza", po II wojnie światowej "Zabrze", istniała ponad 200 lat, będąc w swych najlepszych dniach jedną z największych, polem doświadczalnym najnowszych górniczych technologii, żywicielką ogromnej liczby zabrzańskich, i nie tylko, rodzin.

KWK Zabrze, taśmociąg

KWK Zabrze, taśmociąg

KWK Zabrze, przedwojenna pluczka i sortownia

KWK Zabrze, przedwojenna pluczka i sortownia

Pozostawiła po sobie niezliczone ślady w postaci nowych części miasta i ośrodków działalności socjalnej, takich jak szkoły, przedszkola i kluby sportowe.

Była jednym z najważniejszych motorów rozwoju naszej małej ojczyzny - miasta Zabrze.

KONIEC

www.zabrze.aplus.pl - historia, zdjęcia, pocztówki

Literatura:

Dr. H. Schroeter. Hindenburg OS Stadt der Gruben und Huetten. Essen 1965
Hindenburg OS Stadt der Gruben und Huetten. Essen 1979
J. Jaros Dwa wieki K.W.K. "Zabrze-Bielszowice". Zabrze 1991
J. Jaros Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice 1984
Zabrze, zarys rozwoju miasta. Katowice 1967
P. Hnatyszyn Zabrze na dawnej pocztówce. Opole 2001

Szukaj

Menu

Dobrze wiedzieć

Dobrze wiedzieć

Dobrze wiedzieć

Zobacz również