Zabrzańskie pocztówki powojenne
/ 1 /
2 /
3 /
4 /
5 /
6 /
7 /
8 /
9 /
10 /
11 /
12 /
13 /
14 /
15 /
16 /
17 /
18 /
19 /
20 /
21 /
22 /
23 /
![]() 1 |
To zdjęcie wykonano w latach 60-tych podczas zawodów lub treningu lekkoatletów. Na odwrocie
znajduje się okolicznościowy stempel z okazji kolejnych z góry rozstrzygniętych wyborów do
"ciał przedstawicielskich narodu" z tamtych lat, o treści:
|
![]() 2 |
Widok trybuny stadionu od tyłu w 1961 roku i portret starej "Warszawy" lub "Pobiedy". Stan obiektu był praktycznie nie zmieniony, dodano drewniane ławki dla kibiców powiększając przy tym lekko pojemność widowni do ok. 35 tyś. widzów i poszerzono bieżnię. |
![]() 3 |
Oto fotografia barwna z tego samego okresu. Projektantem stadionu był w 1934 roku architekt parków i zieleni prof. Gustaw Allinger z Berlina, ten któremu zawdzięczamy również założenie terenów zielonych na placu Trauguta i parku Poległych Bohaterów. |
![]() 4 |
W 1972 roku stadion "dostał kolorów" po pomalowaniu trybuny. Kilka lat wcześniej otrzymał, najlepsze i najmocniejsze wówczas w Polsce, sztuczne oświetlenie. Pierwszy mecz polskiej reprezentacji na stadionie Górnika Zabrze rozegrano dnia 17 października 1984 roku. Był to mecz z Grecją w ramach eliminacji do mistrzostw świata. |
![]() 5 |
Zabrze-Stadion ul. Roosevelta. Tak zatytuowaną kartkę wydano w Niemczech w wydawnictwie "Stadionpostkarten: Stadia Art" Zdjęcia wykonał pan Stephan Frank w maju 2004 roku. Z tyłu tej ładnej i informatywnej pocztówki zamieszczono wiadomości o obiekcie i zespole Górnika Zabrze. |
![]() 6 |
Chluba Zabrza, jeden z największych obiektów sportowych w kraju, hala sportowa przy ulicy Matejki. Tak wyglądała na pocztówcez roku 1980. Jej twórcą był architekt pan Michał Rosciszewski, a uroczyste otwarcie nastąpiło 1 września 1976 roku. Jedyna hala w Polsce, która mieści w sobie pełnowymiarowe boisko do gry w piłkę nożną. Oprócz imprez sportowych odbywają się w niej koncerty, targi i wystawy. |
![]() 7 |
Jednym z najstarszych i najtrwalszych elementów architektury Zabrza jest Kościół Parafii Ewangelickiej pod wezwaniem "Pokoju" stojący przy rogu ulic 3-go maja i Lutra. Jego uroczyste poświęcenie odbyło się dniu 25 października 1874 roku o godzinie 18. Uczestniczył w nim również zabrzański ksiądz katolicki. Samodzielna Parafia Ewangelicka powstała w Zabrzu dnia 1 czerwca 1873 roku i liczyła sobie 1367 wiernych. Należeli do niej mieszkańcy Zabrza, Małego Zabrza, Zaborza, Doroty, Biskupic, Mikulczyc, Maciejowa i Sośnicy. Wcześniej w roku 1854 dla potrzeb zabrzańskich ewangelików otworzono szkołę, która w 18 lat później (1872) wprowadziła się do nowo wybudowanego budynku. Później działało w Zabrzu 8 szkół ewangelickich, chór i towarzystwa społeczne oraz dobroczynne. Przed utworzeniem samodzielnej parafii Zabrzańscy Ewangelicy należeli do Parafii w Tarnowskich Górach, potem w Gliwicach. Jednak dzięki koleżeńskim stosunkom między księdzem Parafii św. Andrzeja a księdzem Ewangelickim chrzty, pogrzeby i śluby odbywały się w katolickim kościele w Zabrzu. |
![]() 8 |
Pierwsi Luteranie pojawili się w Zabrzu niedługo po wprowadzeniu reformy kościoła w Niemczech,
bo już w drugiej połowie XVI wieku. Większość kościołów na obecnym terenie Zabrza była wtedy
świątyniami Ewangelickimi. Po okresie kontrreformacji w Zabrzu Ewangelików praktycznie nie było.
Pojawili się znowu wraz z uprzemysłowieniem miasta i regionu, a przełomowym momentem było otwarcie
państwowej kopalni węgla na Zaborzu w roku 1791 (kop. Królowa Luiza, później Zabrze), do której
przybyło wielu urzędników, techników i wyszkolonych górników z Ewangelickich terenów w Niemczech.
|