Szabla górnicza, noszona tylko "od wielkiego dzwonu", wzorowana była na wojskowej, ale posiadała górnicze symbole. Szabla, jak i sztylet przysługiwały tylko osobom na wyższych szczeblach dozoru lub administracji kopalń państwowych.

Parada górnicza w Zabrzu w roku 1935 na obecnym placu Warszawskim. Środkiem w czakach z orłem defiluje dozór z kopalni państwowej (w Zabrzu kop. "Królowa Luiza", od 1945r. "Zabrze"), z boku stoja szeregowi górnicy w czakach z młotkami. Umundurowani w czapkach z daszkiem to uczniowie lub pracownicy biur.

Osobnym zagadnieniem była broń biała i odznaczenia. W państwie pruskim, bardzo bogatym w tradycje militarne, dopuszczano noszenie wojskowych odznaczeń i szabli do nie wojskowego przecież munduru górniczego. Był to wyjątkowy przywilej dla górników, którzy jako żołnierze zdobyli takie odznaczenia na wojnie oraz oficerów uprawnionych do noszenia szabli swego regimentu.

Rękojeść pruskiej szabli górniczej z końca XIX wieku. Pozłacana z symbolem górniczym

Używana w Polsce do dziś laska sztygarska, noszona przez pracowników wyższego dozoru pod ziemią dla podkreślenia funkcji, wywodzi się również ze wspólnej tradycji i symbolizuje już tylko noszony wcześniej ozdobny topór górniczy, siekierę lub łatę mierniczą - podstawowe niegdyś narzędzia górniczej pracy.