Panorama huty z dyrekcją i szybem należącej do huty kopalni Concordia z lewej strony. Z pokładów kopalni Concordia codziennie wypompowywało się 5700 m3 czystej wody. Woda ta pompowana była z dołu kopalni przy użyciu osobnych pomp i rurociągów. Używana była jako woda do picia w zakładzie i budynkach mieszkalnych. 500 m3/dobę otrzymywała gmina Mikulczyce, a 300 m³/dobę Kopalnia Szczęście Ludwika. 2600 m³/dobę była sprzedawane skarbowi państwa. Na terenie Donnersmarckhütte następował rozdział wody na potrzeby własne huty i na sprzedaż. Na drugim rurociągu dostarczającym wodę do skarbowej wieży ciśnień w Zaborzu zainstalowano dodatkowe pompy by podwyższyć ciśnienie.

Stempel pocztowy z 1938r.
Wydawca: Verlag Chr. Schöning, Lübeck

W centrum pocztówki widoczne są elementy huty stojące niegdyś na miejscu obecnej stacji benzynowej i parkingu przed "Platanem". Z tej części huty ostał się dobrze widoczny budynek w głębi z prawej strony kadru stojący obecnie z prawej strony głównego wejścia (od strony teatru) do centrum handlowego "Platan".

Stempel pocztowy z 1918r.
Wydawca: Graph. Verl.-Anst. G.m.b.H. Breslau

Dużym problemem dla huty było pozyskiwanie odpowiedniej jakości podstawowego surowca. Wraz z upływem czasu dostarczenie rudy żelaza stawało się coraz trudniejsze. Rosja dostarczyła przez długi czas wysokowartościową rudę czerwoną. Jednak kłopoty cenowe spowodowały zaprzestanie odbioru rudy. Ceny dla zagranicznych rud żelaznych ze Szwecji, Rosji i Węgier stawały się coraz wyższe. Huta Donnersmarcka poważnie zastanawiała się nad nabyciem większych pokładów rud żelaza. Rozmowy stały się częstsze około roku 1906. Huta Donnersmarcka i Friedenshütte (Huta Pokój) zakupiły w okręgu urzędowym Tromsö w północnej Norwegii kopalnię rudy. 1/3 zakupiła Huta Donnersmarcka i 2/3 Friedenshütte (Huta Pokój) jako współwłasność.

Wydawca: Max Czech, Buch u. Papierhdlg. , Hindenburg Oberschl.

Huta posiadała wiele różnych wydziałów. Wymiary hali budowy kotłów wynosiły 70 x 38 m. Na hali znajdowały się wymagane urządzenia do cięcia, wiercenia, tłoczenia, prasy do cięcia blach różnej grubości, hydrauliczne i pneumatyczne nitownice. Na hali znajdował się również piec do obrabiania wyrobów na gorąco. Tory kolejowe były zabudowane w hali i wychodziły na zewnątrz przez ścianę szczytową. Załadunek wagonów kolejowych mógł być przeprowadzony na zewnątrz aby nie przeszkadzać w pracy i komunikacji w hali warsztatowej.

Stempel pocztowy z 1917r.

Częściowa panorama huty z okresu do I wojny światowej. Z widocznych tu zabudowań do naszych czasów zachowała się przede wszystkim stojąca z prawej strony zdjęcia wieża wodna. Dziś, pod koniec 2008 roku, jej przyszłe losy są bardzo niepewne.

Papierhandlung des Wanderers, Zabrze

Bardzo ciekawa panorama huty z przelatującym nad nią sterowcem "Graf Zeppelin". U dołu widoczne są bardzo ładne budynki osiedla patronackiego huty "Donnersmarck". Ta jasna wieża z lewej strony to siedziba straży pożarnej. Wybudowana również przez hutę, była niegdyś siedzibą strażaków zakładowych huty. Pocztówka w obiegu w 1940 roku z ciekawą pieczątką poczty kolejowej i numerem pociągu.

Wydawca: C. W. Mierzwa Bahnhofsbuchhandlung, Hindenburg, O /S.

To chyba najważniejsza część każdej "prawdziwej" huty. Oddział wielkich pieców. Tu na pocztówce z około 1900 roku. Wytapiana w nich ruda żelaza pochodziła z początku przede wszystkim z Tarnowskich Gór. Jednak zwiększenie się produkcji surówki przyczyniły się do szybkiego ich wyczerpania.

Stempel pocztowy z 1902r.
Wydawca: Verlag Max Czech. Zabrze.

Wielkie piece z okresu po roku 1915. Wobec wyczerpania się miejscowych zasobów, rudę żelaza zaczęto sprowadzać z Rosji, Szwecji, Hiszpanii i Brazylii. Próbowano wykorzystywać także złoża rudy wydobywanej w Miasteczku Śląskim, lecz ze względu na ciągłe zalewanie wodą wyrobisk eksploatacja tych złóż nie była dłużej możliwa.