Ten widok jest zabrzanom dobrze znany. Kopalnia Guido, obecny skansen. Jej budowę rozpoczął hrabia Guido Henckel von Donnersmarck w roku 1855. Regularne wydobycie rozpoczęto w około roku 1871 drugim już szybem Guido. Budowę pierwszego o imieniu Barbara przerwano z powodu dużych trudności geologicznych. Widoczny na zdjęciu szyb Kolejowy zgłębiono w roku 1880 i wyposażono w wieżę basztową. Widoczną w tle koksownię nazwano Glueck Auf i obecnie znajdują się tam Zabrzańskie Zakłady Mechaniczne (wcześniej Zabrzańskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego).

Wydawca:
Verlag Max Czech, Buch und Papierhandlung. Hindenburg O. S.

Kopalnia Guido kilkakrotnie zmieniała właściciela. Hrabia Donnersmarck odsprzedał ją rządowi Prus w roku 1887. Węgiel tu wybudowany nie nadawał się do przeróbki w koksowni Glueck Auf i kopalnia nie przynosiła zysków. Przyłączono ją najpierw do rządowej kopalni Królowa Luiza (kop. Zabrze). Później do kopalni rządowej Bielszowice. Górniczy fiskus przeprowadził niezbędna inwestycje, pogłębiono szyby i rozbudowano nadszybia. W latach 90-tych XIX wieku pogłębiono szyb kolejowa do 331 metrów, a w roku 1901 postawiono nad nim stalową wieżę wyciągową. W roku 1904 przebito połączenie z kop. Makoszowy (Delbrueck) i przyłączono do niej kopalnię Guido. Od tej chwili szyby kopalni spełniały już tylko rolę pomocniczą. Obie kopalnie Guido i Makoszowy połączone były linią kolei wąskotorowej. W roku 1967 utworzono tam Kopalnię Doświadczalną Węgla Kamiennego "M-300", do prowadzenia robót górniczych i wydobycia węgla w ramach prac badawczych. W roku 1980 zasypano szyb Guido. W roku 1982 na terenie unieruchomionej kopalni powstał Skansen Podziemny Guido.

W Zabrzu istniały miejsca, w których był organizowany niedzielny odpoczynek np. Dom Strzelecki zlokalizowany przy ul. Roosevelt'a czy Szwajcarski domek w Makoszowach. Były też miejsca "nietknięte" ludzką ręką tak jak przedstawiony na widocznej obok dwu obrazkowej pocztówce Las skarbowy.

Stempel pocztowy z 1906r.
Wydawca: Tachochrom

Hindenburg O.S. Zollamt Sued, czyli Zabrze Górny Śląsk, Urząd Celny Południe. Na terenie Zabrza, jako miasta granicznego w latach 1922 do 1939, znajdowało się aż siedem urzędów celnych. Były to urzędy: na dworcu kolejowym głównym, przy ulicy Wolności w Zaborzu - Porembie, przy ulicy Pszczyńskiej między Zaborzem i Pawłowem, tu na tym zdjęciu Urząd Celny Południe przy ulicy 3-go Maja 134, przy kopalni Makoszowy, a także w Biskupicach i na Borsigwerku. Dwa ostatnie podlegały jednak urzędowi celnemu w Bytomiu.

W roku 1938 na czele widocznego tu Urzędu Celnego Południe stał sekretarz celny o nazwisku Scheiblich.

Wydawca: Verlag Max Czech, Hindenburg O. S.